Στον αστερισμό των επτά σωζόμενων τραγωδιών του Σοφοκλή, η Αντιγόνη θεωρείται το λαμπρότερο αστέρι. Αυτή η υπερβολική, συχνά, εκτίμηση αφορούσε άλλοτε τη μορφή της ηρωίδας, άλλοτε το ίδιο το έργο, άλλοτε έναν ασαφή συνδυασμό και των δύο. "Έχετε δίκιο όσον αφορά την Αντιγόνη", έγραφε ο Σέλλεϋ στον Τζων Γκίζμπορν τον Οκτώβριο του 1821. "Τι υψηλή εικόνα γυναίκας! Και τι να πει κανείς για τα χορικά, ιδιαίτερα για το λυρικό κομμό του ισόθεου θύματος; Και οι απειλές του Τειρεσία, και το πόσο γρήγορα βγαίνουν αληθινές; Κάποιοι από εμάς έχουμε αγαπήσει μιαν Αντιγόνη, σε μια προηγούμενη ζωή κι αυτό μας κάνει να μην βρίσκουμε πλήρη ικανοποίηση σε κανένα θνητό δεσμό". Στις διαλέξεις για την Αισθητική (1820-1829), ο Χέγκελ αποκαλεί αυτό το έργο "ένα από τα υψηλότερα και τα πιο ολοκληρωμένα, από κάθε άποψη, έργα τέχνης που δημιούργησε ποτέ η ανθρώπινη προσπάθεια". Στις διαλέξεις του για την ιστορία της φιλοσοφίας, που δόθηκαν μεταξύ 1819 και 1830 επικαλείται την ηρωίδα, "την ουράνια Αντιγόνη, την ευγενέστερη μορφή που εμφανίσθηκε ποτέ στη γη"...

Μετάφραση: Μάστορης, Βασίλης
Μπουρλάκης, Πάρις

ISBN: 978-960-219-110-1
ΕΚΔΟΤΗΣ: Καλέντης
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: 2001-01-01
ΕΚΔΟΣΗ: 2001-01-01
ΠΕΡΙΟΧΗ: Αθήνα
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ΜΕΛΕΤΕΣ

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 24x17
ΣΕΛΙΔΕΣ: 495
ΕΞΩΦΥΛΛΟ: Μαλακό εξώφυλλο