Ο Γιώργος Βακαλό γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί μαθήτευσε δίπλα στον μινιατουρίστα ζωγράφο Λύσανδρο Πράσινο. Την πρώτη του ερασιτεχνική σκηνογραφία την έκανε σαν έφηβος για τους Φοιτητές του Γρ. Ξενόπουλου και συμμετείχε στον χορό του Οιδίποδα τυράννου (1921) που παρουσίασε ο Αιμίλιος Βεάκης  σε περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη.
Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου σπούδασε εικαστικές τέχνες στο Grande Chaumiere και στην ακαδημία Julien. Μελέτησε σκηνογραφία κοντά στον Ούγγρο σκηνογράφο Ladislas Medjyes και διδάχτηκε υποκριτική στο Atelier του Charles Dullin.
Συνεργάστηκε με διάφορα γαλλικά θέατρα, έκανε ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και σκηνογραφίας και συμμετείχε και σε κάποιες ομαδικές. Στο Λονδίνο σκηνογράφησε για το Globe Theatre.
Η ελληνική περίοδος του Βακαλό ξεκινά με την συνεργασία του με την Κατερίνα Ανδρεάδη στο έργο του Ίψεν  Η κυρά της θάλασσας. Τρία χρόνια μετά εγκαταστάθηκε στη Αθήνα. Αρχικά δούλεψε σε επιθεωρήσεις ενώ στην συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και θιάσους ελεύθερου θεάτρου όπως, της Έλσας Βεργή, της Μαρίκας Κοτοπούλη, του Αιμίλιου Βεάκη , του Γιώργου Παππά, της Μαίρης Αρώνη, της Βάσως Μανωλίδου κ.ά. Με σημαντικούς σκηνοθέτες της νεοελληνικής σκηνής –Κάρολο Κουν, Τάκη Μουζενίδη, Σωκράτη Καραντινό, Μίνω Βολανάκη, Πέλο Κατσέλη,–  συνεργάστηκε στο ανέβασμα έργων των Σαίξπηρ, Μολιέρου, Ρακίνα, Γκολντόνι, Σίλλερ, Μπρεχτ, Τσέχοφ, Λόρκα, Ουάιλντ κ.ά.
Με την σύζυγό του, τεχνοκριτικό Ελένη Βακαλό, τον Παναγιώτη Τέτση και τον Φραντζή Φραντζεσκάκη, ίδρυσαν  την πρώτη Σχολή Διακοσμητικής στην Ελλαδα (1958), τη σχολή Βακαλό. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Στάθμη» και ασχολήθηκε με την διακόσμηση λογοτεχνικών βιβλίων.
Ο Βακαλό εισήγαγε στην ελληνική σκηνή τη χρήση του πανό, της κουρτίνας, του παραβάν - στοιχεία που καταργούσαν τα όρια του κουτιού της ιταλικής σκηνής. Τα ζωγραφικά σκηνικά και κοστούμια έδωσαν στις παραστάσεις μια σύγχρονη ανανεωμένη αισθητική. Αναζητώντας  μία απεικόνιση της αρχαιότητας πιο οικεία στον σύγχρονο θεατή, εμπνεύστηκε από την τυπική σκηνογραφία του Καραγκιόζη.
Ο Αλέξης Σολομός υπήρξε ο συνεργάτης με τον οποίο ανανέωσαν την αττική κωμωδία. Η χρωματική έμφαση, τα ελαφριά ζωγραφιστά υφάσματα και μια ιδιαίτερη μανιέρα στο «διάβασμα» των αριστοφανικών έργων δημιούργησαν ένα είδος Σχολής. Επίσης ασχολήθηκε και με την τραγωδία σε συνεργασία με τους Κωστή Λειβαδέα, Λεωνίδα Τριβιζά, Λίνο Καρζή και Αλέξη Σολομό.
Τιμήθηκε με το γαλλικό βραβείο ζωγραφικής της Exposition Carmine (1938). Η γαλλική κυβέρνηση τον τίμησε για την προσφορά του με το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.

Το πλήρες βιογραφικό του Γιώργου Βακαλό είναι διαθέσιμο στον τόμο: Ένδυμα Θεάτρου, Έκδοση Εθνικού Θεάτρου, Αθήνα, 2003.