Χατζηκυριάκος – Γκίκας Νίκος

Σκηνογράφοι / ΔημιουργοίΧατζηκυριάκος – Γκίκας Νίκος

Ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης, συγγραφέας, σκηνογράφος, ακαδημαϊκός, ηγετική μορφή της ελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα. Γόνος οικογενειών που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση του ΄21 –του Ψαριανού ναυάρχου Αλέξανδρου Χατζηκυριάκου και της Υδραίας Ελένης Γκίκα –. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Έφηβος ακόμη έκανε ιδιωτικά μαθήματα με τους ζωγράφους Μιαγιάση, Ζούφ και Παρθένη. Δεκαπέντε ετών δημοσίευσε τα πρώτα του κείμενα. Εγγράφηκε στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, την οποία άφησε για να σπουδάσει στην Σορβόννη, που επίσης άφησε για την Academie Ranson. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών είχε εκθέσει στο σαλόνι των Ανεξάρτητων, των Υπεανεξάρτητων και των Tuilleries, και τα έργα του επαινέθηκαν με πολυάριθμες αναφορές του γαλλικού τύπου.
Συναναστράφηκε με σημαντικές φυσιογνωμίες του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου του ΄20, όπως: Ελευθεριάδη, Κατσίμπαλη, Τόμπρο, Βάρναλη, Πετρίδη και αργότερα με τους ζωγράφους Λωράνς, Μπακ, Ματίς, Γκαργκάλλο κ.ά. και συνδέθηκε στενά με τον Λε Κορμπυζιέ όπου οργάνωσαν μαζί το Δ’ Διεθνές Αρχιτεκτονικό Συνέδριο στην Αθήνα, με το οποίο συντάχθηκε η Χάρτα των Αθηνών, θέτοντας τις βάσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Υπήρξε καθηγητής στην έδρα Ελεύθερου Σχεδίου στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου επί δεκαεπτά συναπτά έτη (1941 – 1958) Εξελέγη παμψηφεί (1973) τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και μέλος της Royal Academy του Λονδίνου (1986). Ήταν πρόεδρος (1950 – 1956) του καλλιτεχνικού σωματείου «Αρμός» και εκπροσώπησε την Ελλάδα, με δεκαεπτά έργα του, στην Μπιεννάλε της Βενετίας (1950).
Ασχολήθηκε με το θέατρο από την νεαρή περίοδο της ζωής του κατά την διάρκεια των «αναζητήσεων» του. Άρχισε κάνοντας σκηνικά και κοστούμια  σε δύο παραστάσεις της Μαρίκας Κοτοπούλη: Όπως σας αρέσει (1937) και  Δον Ζουάν (1938). Ακολούθησε η Ζήλια του Μπαρμουγέ του Μολίερου (1938), η Περσεφόνη του Ζιντ, σε μουσική Στραβίνσκι, στο Κόβεν Γκάρντεν (1961) κ.ά.
Με το Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε στην Αγία Ιωάννα του Σω (1951) σε σκηνοθεσία Σωκράτη Καραντινού. Η επόμενη συνεργασία τους στο Εθνικό Θέατρο ήταν στις Νεφέλες του Αριστοφάνη (1951), και προκάλεσε, με την προωθημένη αισθητική της πρόταση, έντονες κριτικές.
Η τελευταία ενδυματολογική δουλειά του ήταν με την Ελληνική Σκηνή της Άννας Συνοδινού για τον Προμηθέα δεσμώτη (1967), μια παράσταση που όμως απαγόρευσε η Δικτατορία.
Πέθανε το 1994 με ένα σημαντικό μέρος του έργου του να δωρίζεται στο μουσείο Μπενάκη.

Το πλήρες βιογραφικό του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα είναι διαθέσιμο στον τόμο: Ένδυμα Θεάτρου, Έκδοση Εθνικού Θεάτρου, Αθήνα, 2003.

Back to top

Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση του περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητας μας.
Δείτε τους όρους χρήσης, την πολιτική μας σχετικά με την προστασία δεδομένων και την πολιτική μας περί cookies.