Συγγραφέας: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
Μετάφραση: Σωτήρης Κακίσης

Εν μέσω μιας ανθεκτικής και επανερχόμενης, καθώς φαίνεται, περισσότερο ή λιγότερο αυστηρής ή χαλαρής, επιβεβλημένης ή αυτόβουλης, προσωπικής ή μαζικής, τοπικής, εθνικής ή οικουμενικής, σύγχρονης καραντίνας, η Λυσιστράτη του Αριστοφάνη έρχεται, για άλλη μια φορά, να θυμίσει τη δική της πανάρχαιη «διπλή» καραντίνα και μαζί να θυμίσει ότι αξεδιάλυτα από κοινού το θέατρο και η ζωή, ακόμη και κάτω από εξαιρετικά αντίξοες και αντικανονικές για την πλήρη ανάπτυξή τους συνθήκες, μπορούν να επιβιώνουν και να ανδραγαθούν ή, μάλλον, να γυναικαγαθούν στην περίπτωση του έργου μας.
Καρπός ενός άλλου αναγκαστικού και μακροχρόνιου περιορισμού, η Λυσιστράτη του 411 π.Χ. -έπειτα από είκοσι χρόνια Πελοποννησιακού Πολέμου και δύο χρόνια μόλις μετά την ολέθρια Σικελική Εκστρατεία, με τους Σπαρτιάτες να λεηλατούν την αττική ενδοχώρα και να καραδοκούν στο οχυρό της Δεκέλειας, που είχαν καταλάβει το 413 π.Χ.- αναπτύσσει κυριολεκτικά «εντός των τειχών» της πληττόμενης Αθήνας την πλοκή μιας άλλης επώδυνης καραντίνας, ερωτικής φύσεως αυτή τη φορά, που σχεδιάζεται και ενεργοποιείται από τις γυναίκες ως έσχατο μέσο για να αρθεί επιτέλους το βιοτικό αδιέξοδο που επέβαλε ο εμφύλιος πόλεμος και οι ατελέσφορες επιλογές και πρωτοβουλίες των ανδρών ηγετών του.
Παρ' όλη την πανελλαδική θεματική και ανθρωπογεωγραφική σύνθεσή της, η Λυσιστράτη παρουσιάστηκε πιθανότατα στην πιο «τοπική» διονυσιακή γιορτή των Ληναίων (περ. τέλη Ιανουαρίου - αρχές Φεβρουαρίου, δύο μήνες πριν από τις συνομήλικες σχεδόν Θεσμοφοριάζουσες των πιο «κοσμοπολίτικων» Μεγάλων Διονυσίων), σε διδασκαλία-σκηνοθεσία του σταθερού συνεργάτη του Αριστοφάνη, του Καλλίστρατου, με άγνωστη την τελική αγωνιστική κατάταξή της και με άγνωστες τις συναγωνιζόμενες κωμωδίες. Έβδομη χρονολογικά ανάμεσα στις σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη, η Λυσιστράτη, [...], φέρει ευδιάκριτα πολλά τυπικά χαρακτηριστικά της Αρχαίας Κωμωδίας, όπως την παρέλαβε και την έθρεψε ο Αριστοφάνης: πολιτική θεματολογία και άμεση σύνδεση με τη ζέουσα επικαιρότητα της εποχής (οικονομική και πολιτική διαχείριση της σικελικής πανωλεθρίας, ανάπτυξη φιλοολιγαρχικών τάσεων στην Αθήνα, παρεμβάσεις της Περσίας, ο απρόβλεπτος παράγων Αλκιβιάδης, αποστασία πόλεων της αττικής συμμαχίας)· έντονη σάτιρα πολιτικοκοινωνικών δομών, θεσμών και καταστάσεων· δόμηση της δράσης με άξονα μια κεντρική «κωμική ιδέα», δηλαδή ένα ευφάνταστο και εξωφρενικό σχέδιο που επιστρατεύεται για την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων· έντονη και συνεχής σεξουαλική ασεμνολογία και ασεμνοπραξία· αρκετά ανεπτυγμένη παρωδιακή παραπεμπτικότητα στη μεγάλη και σοβαρή θεατρική αδελφή, την τραγωδία. [...] ("Η Λυσιστράτη της καραντίνας", Καίτη Διαμαντάκου, από την έκδοση)

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ, ΑΡΧΑΙΟ ΔΡΑΜΑ ΕΡΓΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ/ΣΥΝΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

Χρονολογία Έκδοσης: Αύγουστος 2020
Αριθμός σελίδων: 104
Διαστάσεις: 24x17