Φασιανός Αλέκος

Σκηνογράφοι / ΔημιουργοίΦασιανός Αλέκος

Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1935, από πατέρα μουσικό και μητέρα φιλόλογο. Με κλίση στην μουσική και την ζωγραφική, μαθαίνει αρχικά βιολί, αλλά αφοσιώνεται τελικά στην ζωγραφική. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1956-1960) με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη.
Ασχολήθηκε με την φωτογραφία, τον κινηματογράφο, τον Καραγκιόζη και έκανε τις πρώτες εικονογραφήσεις σε ποιητικές συλλογές των φίλων του, Μίλτου Σαχτούρη και Δημήτρη Χριστοδούλου. Αργότερα, καταξιωμένος ζωγράφος, συνέχισε τις εικονογραφήσεις ποιητικών συλλογών των Οδυσσέα Ελύτη, Νίκου Καρούζου, Κώστα Ταχτσή, Βασίλη Βασιλικού, Τατιάνας Μιλλιέξ, Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, των Γάλλων Γκιγιώμ Απολλιναίρ, Αντρέ Λωντ, Πιερ Σεγκέ κ.ά. και των δικών του συλλογών, «Ιστορίες μιας πόλης» και «Φέγγε φέγγος τη σκέψη μου».
Τελειόφοιτος της Α.Σ.Κ.Τ., έλαβε μέρος στο Β’ Σαλόνι Νέων Καλλιτεχνών (1959), στο οποίο διακρίθηκε με έπαινο. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης, στο εργαστήρι λιθογραφίας του Κλαιρέν στη Σχολή Καλών Τεχνών. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ασχολήθηκε με τις εφαρμοσμένες τέχνες και παρουσίασε ζωγραφισμένα μπουκάλια, τσίγκινες κομμένες μορφές, μικρογλυπτά κ.ά.
Η διεθνής σταδιοδρομία του συνδέεται με τις εκθέσεις που οργάνωσε στο Παρίσι η Γκαλερί Facchetti (1966) κι αργότερα η Γκαλερί Ιόλα στη Νέα Υόρκη, ενώ έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού, στο Μουσείο Μπορντώ, στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας, στην Πινακοθήκη Πιερίδη και σε εκατοντάδες ιδιωτικές συλλογές. Έχει κυκλοφορήσει πολλά χαρακτικά του έργα, μεμονωμένα και σε σειρές, όπως τα λευκώματα «Αχ! Βαχ! Και Murmures», με λιθογραφίες.
Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης, το Προσκήνιο, Το Μοντέρνο Θέατρο, Το Πειραματικό Θέατρο, τη Νέα Εταιρία Θεάτρου και τους σκηνοθέτες Αλέξη Σολομό, Κάρολο Κούν, Μαριέττα Ριάλδη, Γιώργο Μεσσάλα στα έργα: Αμερική του Κάφκα (1975), Ένα αίσιον συνοικέσιον  και Η γέφυρα του Πάρι Τακόπουλου (1977), Ελένη του Ευριπίδη (1977), Το λουτρό του Μαγιακόφσκι (1978), Η πόρνη που σέβεται και Κεκλεισμένων των θυρών του Σαρτρ (1978), Δωδέκατη νύχτα του Σαίξπηρ (1978), Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη (1985), Σφήκες (1987), Οδυσσέα γύρισε σπίτι του Καμπανέλλη (1990), κ.ά. Έχει κάνει επίσης τα σκηνικά και τα κοστούμια στις όπερες Ισπανική ώρα  και Το παιδί και τα μάγια του Ραβέλ (1980).
Έχει τιμηθεί από τη Γαλλική κυβέρνηση με το Ανώτατο Παράσημο  του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Back to top

Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση του περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητας μας.
Δείτε τους όρους χρήσης, την πολιτική μας σχετικά με την προστασία δεδομένων και την πολιτική μας περί cookies.